Kasztany i kasztany to popularne przysmaki. Ci, którzy jesienią wędrują po południowych regionach, mogą napełnić kieszenie i przygotować pyszne dania.
Poszukiwacze skarbów, którzy jesienią eksplorowali złocistożółte lasy Palatynatu lub udali się na prawo i lewo od Renu u podnóża Schwarzwaldu iw Alzacji, aby zbierać kasztany, byli w stanie zdobyć bogaty łup. Kesten, Keschden lub Keschden to nazwy orzechów z ich twardymi, błyszczącymi skorupkami. „Kasutah” pochodzi z perskiego i oznacza „suchy owoc”.
Nie trzeba być językoznawcą, aby wyciągnąć wnioski o pochodzeniu, mimo różnic w pisowni regionalnej: kasztany pochodzą z Azji Mniejszej, ale nie – jak się zwykle zakłada – Rzymianie, tylko Celtowie przywieźli do Europy Środkowej pożywne owoce. Główne obszary upraw znajdują się na ciepłym południu, ale już na południe od głównego grzbietu alpejskiego, w Ticino (Szwajcaria) oraz w Południowym Tyrolu można znaleźć rozległe lasy kasztanowe. Orzechy były tam przez długi czas ważnym podstawowym pożywieniem. Potrzebne było jedno drzewo na głowę, aby zapewnić zaopatrzenie w mąkę kasztanową. Ubogim rodzinom pozwolono uprawiać „Alberi del pane” (po włosku „drzewa chlebowe”) na gruntach należących do gminy.
Od drzewa chlebowego po modne owoce, to motto, a dzięki sprytnym strategiom marketingowym słodkie kasztany są obecnie uważane za przysmak. Marrons AOC (Appellation d’Origine Contrôlée) właśnie został przyznany przez francuski departament Ardèche; w zamian noszą Marrone z Toskanii oznaczenie pochodzenia DOC (Denominazione di Origine Controllata). Ale nawet bez nagrody kulinarne odkrycie słodkich kasztanów jest obchodzone odpowiednio, zwłaszcza w regionach wakacyjnych.
Masz ochotę świętować? Następnie późną jesienią odwiedź jeden z licznych targów kasztanów. Możesz spróbować specjałów, takich jak pączki ze słodkich kasztanów, obfity chleb kasztanowy lub rozgrzewającą zupę kasztanową z Palatynatu („Pälzer Kächte-Brieh”) lub kupić torebkę pachnących kasztanów pieczonych w skorupce jako zdrową przekąskę i ogrzać dłonie. Jeśli wpadniesz w gorączkę i wolisz wybrać się do lasu w słoneczny weekend, powinieneś znać kilka drobnych różnic.
Szczególnie aromatyczne są kasztany w kształcie serca. Poszczególne owoce są znacznie większe niż kasztany i łatwo się obierają. Miąższ nie jest wcale lub tylko nieznacznie nacinany, dzięki czemu można łatwo oderwać wewnętrzną skórę. Kasztany mają co najmniej dwa, często trzy lub więcej owoców w kolczastej łupinie, dlatego zwykle pozostają mniejsze i są spłaszczone przynajmniej z jednej strony. Mięso smakuje mniej słodko i jest bardziej rozdrobnione. To sprawia, że wewnętrzna skóra jest trudna do usunięcia. Kasztany mogą być przechowywane przez kilka tygodni po zbiorze, kasztany są trudniejsze do przechowywania i muszą być wykorzystane jak najszybciej po zbiorach.
kasztany jadalne (Aesculus hippocastanum) był mieszany z paszą dla koni, aby dać koniom nową siłę. Ekstrakty z kasztanowca nie są stosowane jako lekarstwo dla koni, ale jako skuteczny środek w leczeniu chorób żylnych.
kasztany krzaczaste (Aesculus parviflora) należą do grupy kasztanowców. Owoce kasztanowca są kuliste i płowobrązowe. Skórka jest również jaśniejsza niż kasztanowca, który również jest niejadalny.
Jadalne kasztany (Castanea sativa) nie są spokrewnione z kasztanami. Błyszczące brązowe owoce to prawdziwe orzechy.
kasztany lub kasztany, najczęściej uprawiane formy dzikiego kasztanowca, można rozpoznać po jaśniejszej skórce i mniej bruzdowanych owocach.
Świetne pomysły na przepisy, takie jak lasagne z kasztanów i dyni autorstwa Userin Largiri, można znaleźć na forum MEIN SCHÖNER GARTEN w dziale design i kreatywność.